sábado, 29 de decembro de 2012

A denominada "Lei da memoria" é un intento de manter o "post franquismo"

 A denominada "Lei da memoria" é un intento de manter o "post franquismo" e mantén aberta a cuestión do recoñecemento xurídico das vítimas republicanas.

O 06mar12 o Grupo Parlamentario Socialista presentou no Congreso dos deputados unha Proposición non de Lei (PnL) "sobre dereitos e medidas en favor de quen padeceron persecución ou violencia durante a guerra civil e a ditadura", texto asinado por Ramón Jáuregui Atondo, Deputado, e, Eduardo Madina Muñoz, Portavoz do Grupo Parlamentario Socialista.

O documento parlamentario en cuestión pasou desapercibido... Non obstantem esta PnL pasará á historia da liberdades civís como parte da humillación permanente en que viven e sobreviven as vítimas do franquismo fose e dentro de España...

Trátase dun texto único porque o Grupo Parlamentario que o presenta recoñece toda unha serie de manobras nun documento público e en sé parlamentaria. Ten xa que logo o valor de proba indubitable ante a historia e ante as vítimas... Agora sabemos fehaciente e legalmente que o Goberno de Rodríguez Zapatero implementó de forma deliberada e sistemática unha serie de medidas ilegais, alegales e de ingeniería social fronte á pendente cuestión das vítimas do franquismo.

O documento comeza cunha frase "soada" que é "per se" un manifesto de hipocresía e de ilegalidad e que di así «En 1978 quizá non era razoable (ou simplemente era imposible), desenterrar aos mortos; en 2012 é un espanto que sigan enterrados.»

A primeira cuestión que se nos oculta é o que ocorreu en 1978: a denominada "transición democrática" non só ignorou a cuestión das vítimas republicanas, senón que legalizou o franquismo, legalización que arrincou coa aceptación dun monarca designado por Francisco Franco Bahamonde e que "xurou" lealtad ao Caudillo e aos Principios do Movemento Nacional e Leis Fundamentais do Reino o 23 de xullo de 1969... No seu discurso de 22 de novembro de 1975, ao ser proclamado rei polas Cortes franquistas, D. Juan Carlos de Borbón recorda que o seu título de rei deriva das Leis Fundamentais do Reino. Este feito nos exime por si só de maiores comentarios.

O mantemento da legalidad franquista era incompatible co recoñecemento ás vítimas republicanas do seu carácter de vítimas e ao réxime franquista do seu carácter criminal de conformidad coa Resolución 39 (I) da Asemblea Xeral da ONU, de 12dic46...

Por outra aprte, na PnL presentada o Grupo Parlamentario Socialista e os seus asesores xurídicos sancionan e propoñen en sé parlamentaria -como o fixeron coa chamada "Lei da Memoria"- que se leven a cabo desenterramientos sen cumprir coas normas rituarias penais de toda sociedade civilizada...

A PnL afirma "realizáronse case 6000 exhumaciones, en case 300 fosas; nun traballo que segue aberto;". O que non di é que se fixeron en forma ilegal na práctica totalidade dos casos e, polo tanto, a destrución de probas consolidouse.

A novidade que se desprende deste documento parlamentario é o recoñecemento da actuación gobernamental no que a evidencia material de crimes refírese, e, polo tanto, que as exhumaciones obedeceron a un plan deliberado e sistemático dirixido polo Goberno legal, en dejación dos seus deberes de cumprimento da lei e de garantía de dereitos, e, violando, non só o dereito interno, senón o dereito internacional e especialmente o xurdido da doutrina de Nuremberg.
 
Así mesmo, a PnL utiliza en forma torticera as referencias á Sentenza Nº 101/2012, absolutoria de D. Baltasar Garzón Real por delito de prevaricación...

Afirma tamén o documento que "Case 200.000 persoas adquiriron a nacionalidade española como descendientes de españois exilados;". Isto é manifiestamente falso. Outorgouse a nacionalidade a persoas que son netos de emigrantes e nalgúns casos de exiliados. Esta "graciosa concesión" non ten nada que ver co solicitado polas asociacións e que se refería á legalización dos nados no estranxeiro e rexistrados nos consulados baixo jurisdicción da República española...

É evidente que o modelo xurdido da transición post-franquista está en crise profunda e que non ten solución debido a un profundo problema de ilegitimidad e ilegalidad que non permite a súa modificación constitucional...

A falta de adopción de leis que puxesen término a esta situación de impunidade e de non recoñecemento das vítimas republicanas e do franquismo en xeral, leva indefectiblemente á conclusión de que os problemas de legalidad e legitimidad existentes, en técnica xurídica, só poden solucionarse mediante a convocatoria a unhas cortes constituyentes cuxos membros han de ser elixidos en eleccións libres en que os electores voten a candidatos individuais (e non mediante o actual sistema de listas pechadas elaboradas polas distintas formacións políticas). Iso permitiría superar o problema legal da sucesión da Coroa e o problema que se derivaría da auto-convocatoria das Cortes actuais como asemblea constituyente prevista en art. 168 da actual Constitución...
                                  Equipo Nizkor
                                  Máis información: http://www.derechos.org/nizkor/espana/

Ningún comentario:

Publicar un comentario